بسم الله الرحمن الرحيم
بسم ربي الشهدا
وصيت نامه                           ان الحياه عقيده و جهاد
با اينكه غرق گناهم و بخشش از طرف خداوند  بسيار بعيد به نظر مي رسد اما شايد خدا بخواهد گشايش در كارها بوجود آورد و امكان دارد در اين جنگ شهيد شوم. هم اكنون كه اين وصيت نامه را مي نويسم بعداز ظهر عاشوراست و از اين جبهه به دهلاويه مي رويم و رفتن ما نزديك است. اگر شهيد شدم و بعد از آنكه خبر شهادتم را شني ديد بلافاصله براي تحويل من از بنياد شهيد شمال آييد و مرا به شهر خودمان انتقال دهيد و به شاندرمن ببريد و درجاي خلوتي دفن نماييد. به پدر و مادر و برادران وو خواهرانم و بثيه بستگانم بگو كه بر مرگ من اشك نريزيد و حتي الامكان استقامت و پايداري را از دست ندهند تا مي توانيد مجلس عزايم را ساده برگزار كنند  و مرا با تجملات در مجلس عزا زجز ندهيد. بر مزارم چيزي بنويسيد كه ملاكي باشد ر دست بعضيها كه مرا وابسته به خود بدانند- به دوستان بگو بعد از من مانند فرزندي براي والدينم باشند. آنها را دلداري دهند. هيچ وجه ناراحتي نكنند چون دنيا محل گذر است و به هيچكس وفا نكرد. تو خود ميداني كه ما از رهبرمان امام خميني بالاترر نبوديم كه شهيد؟ بالاخره بايد همه از دنيا برويم و جاي هيچگونه ناراحتي نيست. هر چند امسال نتوانستم در عاشوراي حسيني عزاداري نمايم ولي توانستم با حضور خيش[خويش] در جبهه از حق ملت دفاع نمايم. 
ديگر عرضي ندارم بجز سلامتي همگي شما را به اميد پيروزي ارتش جمهوري اسلامي ايران بر لشكريان كفر صداميان
ابراهيم عبدي