وصیت نامه برادر شهید رضا آقاجانی بسم رب الشهداء و الصدیقین یا ایها الذین آمنو واتقوالله و آمنو برسوله یوتیکم کفلین من رحمه و یجعل لکم نورا تمتون به ای مؤمنان تقوا پیشه کنید و به خدا و پیامبرش ایمان آورید تا هم شما دو سهم از رحمت خود مرحمت کند و هم برای شما نوری قرار دهد تا بتوانید در پرتو آن راه حق را شناخته و تنها در آن خط حرکت کنید (نمائید). قال الصادق (ع) : دوستان خدا آنانند که هنگامیکه مشاهده کنند حرامهای پروردگار را مردم حلال می شمرند مانند پلنگ تیرخورده غضبناک شوند. اینجانب رضا آقاجانی فرزند مهدی دارای شماره شناسنامه 170 متولد 1344 ساکن قریه تلابنک اشکور سفلی ، حقیر با توجه به شرایط حساس زمان خود را آماده نبرد با کفار کرده ام. اکنون که راهی آن سرزمین هستم بر خود لازم می بینم که آنچه لازم به تذکر است بعنوان وصیت نامه در ورقی ثبت کنم تا بعد از من برای گفتارم سندی باشد. وصیتنامه را با مقدمه ای هر چند کوتاه شروع به نوشتن می کنم. به امید باریتعالی توفیق یابم که تا آخر آن را بنویسم و اگر هم وصیت نامه ام تمام شد از خوانندگان عزیز می خواهم که حوصله به خرج دهند تا آخر آنرا بخوانند. حمد و سپاس فراوان خداوندیرا که پس از گذشت قرنها بی تفاوتی و بی خیالی مردم، بار دیگر عنایت شایان توجه ای کردند و توفیق آزاد شدن مسلمین از بند بندگی استکبار ظالم و مسلمان بودن و مسئول بودن را عنایت فرمودند. درود و سلام بر مهدی موعود و نائب بر حقش. امید مستضعفان جهان، اسوه علم و تقوی، خمینی روح الله انقلاب انفجاری در دل توده های مسلمان ایجاد کرد که از جای خود برخیزند و به اطراف خود بنگرند تا ببینند که در اطرافشان چه می گذرد. وقتی به اطرافشان نگاه کردند چیزی جز خیانت و چپاول و دزدی و غارت و فساد در اطرافشان نمی گذشت و با این مشاهدات عمیقانه و عاقلانه خود بر آن شدند که با هر سلاحی که شده تا چنگ و دندان مسلح شوند و بر علیه مزدوران خودفروخته قیام کنند. آنچنانکه خود شاهد این صحنه ها بودیم و هستیم انقلابی که در ایران به پا شد در تاریخ بی نظیر و بی سابقه بوده و انقلابی بی نظیر در تاریخ ثبت خواهد شد. انقلابی که جوشش آمدنش با پیروزیش چندی طول نکشید و مردم ما توانستند آنچه که در شعار می گفتند در عمل پیاده کنند. در موقع دریافت سهمیه های خود همیشه مثل دیگران در صف باشند تا دشمن زبون نگوید که شما فرزند خود را فروخته اید تا خود در رفاه زیست کنید. از فرستادن فرزندان دیگر خود خودداری نکنید تا آنان راه برادران خود را زنده نگه دارند و تداوم بخشند. صحبتهای دیگر من خدمت فامیلین ارجمند خودم است. از همه فامیلین خود عاجزانه تقاضا می کنم که بعد از شهادتم هیچگونه ناراحتی نکنند و وقتی نزد پدر و مادرم می آیند طوری باشند که فکر کنند روز عروسیم است. نه روز عزایم و آنچنانکه در روز عروسیم خوشحال هستند و به یکدیگر تبریک می گویند آنروز هم شهادتم را به یکدیگر تبریک بگویند با کارها و صبر خود، پدر و مادرم و دیگر اعضای خانواده ام را دلداری بدهند. صحبتهای بعدیم را با خانواده گرامیم شروع می کنم سلام بر مادر بزرگ و فداکارم و سلام بر کسی که رنجهای زندگی را تحمل کرد و لب به سخن نگشود و بالأخره سلام بر مادر همیشه خوبم. کسیکه قلبم برای تو می طپد. مادر هنوز آن تبسمهای شیرینت و پدر آن پندهای حکمت آمیزت از پرده چشم و گوش بینایم بیرون نرفته که دست تقدیر زمان ما را از همدیگر جدا ساخت. پدر و مادرجان امید آن دارم که مرا مورد عفو و بخشش بی انتهای خود قرار دهید. از اینکه در طول عمر هیچگونه خدمتی برای شما نتوانستم بکنم بلکه همیشه اسباب ناراحتی شماها بودم و هر موقع که به شما می گفتم باید به جبهه بروم موافق بودید و مرا تشویق می کردید که به جبهه بروم. ولی یک چیزی همیشه شما را ناراحت می کرد و آنهم درس خواندن من بود. یعنی می خواستید آن همه رنج و مشقت را متحمل شوید ولی من درسم را بخوانم. آری شماها حق دارید. چون در زندگی خود را به رنج می انداختید ولی مرا در رفاه می گذاشتید. امام پدر و مادرم درس خواندن برای من یک وظیفه بود. اما زمانیکه وظیفه ای سنگین تر و مهم تر از آن در این شرایط حساس بود و آن دفاع از حکومت اسلامی و دفاع از قرآن خدا بود و خودتان از من بهتر میدانید که در این شرایط حساس جنگ بگفته روح الله همه چیزها را باید موقتاً رها کرد و به یاری دین خدا شتافت و به جنایتکاران فهماند که اسلام ما قدرت دارد و اسلام ما طرفدارانی دارد که هر موقع احساس کنند که وجود آنها در هرکجا لازم است. در هر حال نباید فراموش کنیم که انقلاب به رهبری شما مردم به پا شد و تداوم یافت که او قرآن را به بهترین معنای آن تلاوت می کند. اکنون زمان آن فرا رسیده که باید هوشیارانه مواظب بود که چگونه باید ما بتوانیم آزاد باشیم و مقدسات خود را از نامقدسات حفظ کنیم. اینرا هم باید به خوبی بدانیم که دیگر آن روزها گذشت که ما سر را به زیر می انداختیم و از کنار مسائلی که بر خلاف قانون اسلام است عبور کنیم و بگوئیم به من چه. دیگر آن روزهای به من چه و به تو چه گذشت و به باد فنا رفتند. امروز روزی است که باید در همه کارها رضای خداوند را در نظر داشته باشیم نه رضای خلق را. آری به تو ای خانواده صابر مقاوم شهید واقعاً تو با صبرت درس ایثار به همه آموختی و به همه فهماندی که این لیاقت در تو بود و خدا هم صفت خلیفه الله بودن را به شما عنایت کرده است. تو هستی که آنهمه رنج و مشقت زندگی را تحمل کردی و فرزندی پروراندی که از او امیدهای بسیاری داشتی. انتظار داشتی که روزی او را در لباس سفید دامادی ببینی. این آرزوی بزرگی برای تو بود. اما چه کنم که دست جنایتکار دشمن نگذاشت که این روز را ببینی هرچند که او داماد شد ولی با لباس آغشته به خون که سرخی خونش به منزله گل سرخی بود که می خواست روز عروسی به دست بگیرد. آفرین بر تو که چندین تن از جگرگوشه هایت را در راه خدا دادی ولی آنچه در چهره تو نور و در لبان تو خنده مشاهده میشد و می خواستی به همگان این درس را بدهی که بله من میدانم و میفهمم که فرزندم را در چه راهی داده ام و میدانم که فرزندان من همیشه داد حسین می زدند و حسین حسین می گفتند و آرزوی محشورشدن با حسین را داشتند. اکنون که به آرزوی رسیده به وصال خویش رسیده اند من شادم. غمی ندارم تا من غمگین باشم. در اینجا لازم می دانم که نکاتی را بعنوان یادآوری به خانواده های عزیز شهدا عرضه دارم: 1. هیچوقت در مقابل دشمنان ناراحتی نکنید زیرا آنان با اینگونه مشاهدات تقویت می شوند و روحیه قوی به خود می گیرند. 2. همیشه در لبانتان تبسم و خنده باشد تا دشمنان نگویند که همیشه عزادار هستید. 3. در تشیع جنازه ها حتماً شرکت کنید تا دشمنان نگویند که آنان با از دست دادن فرزند خود خانه نشین شده اند. 4. در موقع کمک به جبهه ها پیش قدم باشید تا دشمنان نگویند که شما بخاطر فرزند خود از کمک به جبهه خودداری می کنید اگر چه دشمن ساکت نمی نشیند. 5. دیگر کارهای خود را موقتاً رها کنید و به یاری آنان بروید. خلاصه پدر و مادر عزیز و همچنین خواهران و برادران عزیزم تنها ناراحتی من این است که می ترسم شما بعد از شهادتم ناراحتی کنید و بخواهید با از دست دادن عضوی از خانواده بی صبری کنید که خداوند از آن راضی نیست و به شما توصیه می کنم که به محض شنیدن شهادتم دست خود را به سوی آسمان بلند کنید و خدا را شکر کنید و برایم طلب مغفرت کنید. هرچند از دست دادن عزیزی بسیار گران تمام می شود ولی آنچه رضای خداست صبر و استقامت و پایداری شما می باشد. این صبر و استقامتهای شماست که روز آخرت شما را نزد فاطمه زهرا و زینب (س) و حسین و علی (ع) و دیگر صالحان روسفید می کند و می توانید به صف ایشان بپیوندید. و در آخر از خواهران و برادرم صالح خواهشمندم که پس از شهادتم خواهرم زینب گونه و برادرم حسین وار باشند و هرکجا که هستند از دین خدا یاری کنند و از دستورات پدر و مادر اطاعت کنند. زیرا رضای پدر و مادر رضای خداوند را جلب می کند و کمی هم برای مجالسی که بعد از شهادتم می گیریر صحبت کنم. پدر جان و مادرجان از شما خواهش می کنم که اولاً مجلسی برایم نگیرید زیرا می دانم که برای شما مشکل است. ثانیاً اگر هم می خواهید مجلسی برایم بگیرید که آرزوی شما بود در روز عروسیم این مجالس را بگیرید ولی چنین نشد. حالا می توانید یک مجلس خیلی ساده و کم خرج برای من بگیرید تا هم به آرزوی خودتان برسید و هم خداوند از آن راضی باشد و اگر جسدم را نیاوردند هیچگونه ناراحت نباشید. زیرا در هر کجا که باشم همانجا وطن من است و اگر هم جسدم را آوردند هرکجا که پدر و مادر و فامیلین من حاضر شدند دفن کنید. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته به امید آنکه تمامی اسلام بر تمامی کفر هرچه زودتر پیروز شود. آمین الا ای پیـرو قــرآن چـرا از مـرگ می تــرسی اگر داری به دل ایـمان چـرا از مـرگ می ترسی گر هستی قمری جنت به مردن می شود راحت بود این تن حجاب جان چرا از مرگ می ترسی تو میهمانی در این خـانه روی زین دار ویـرانـه به سوی رحـمت یزدان چـرا از مـرگ می ترسی به عشـق دیدن گـل میزنی بـال و پر ای بلـبـل روی در روضـه رضـوان چرا از مرگ می ترسی