پنجم اسفند 1345، در روستای طارمسر از توابع شهرستان رشت به دنیا آمد. پدرش محمدتقی، کشاورز بود و مادرش سیده مریم نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. سال 1365 ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. هشتم تیر 1365، در ابوقریب بر اثر اصابت گلوله به سینه ، مجروح شد و پنجم آبان 1368، بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسید. مدفن وی در زادگاهش واقع است.
بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان و ثبت اقدامنا وانصرنا علی القوم الکافرین بار خدایا استوار گردان گامهای ما را و یاری ده ما را بر گروه ناگرویدگان که برایشان پیروز گردیم و همانا پیروزی ما پیروزی تو است و ما را نصرت ده که نور حق را در اقصا نقاط جهان بگسترانیم و اما شما پدر و مادر خوب و مهربانم که در این دنیای فانی از همه کس و از همه چیز برایم عزیزترید و از جان بیشتر دوستتان دارم و همیشه چهره رئوف و مهربانتان چون آیینه در مقابل چشمانم مجسم است بدانید و همانطوری که می دانید پیکار من و امثال من در این جهاد مقدس به خاطر خداست و ما برخاسته ایم که نور حق را جلوه گر سازیم اکنون جبهه جنگ همانند محراب است و سنگر نشینان آن کسانی نیستند جز خودباختگان در راه خدا تا درخت تناور حق را با خون خود آبیاری کنند و در پی بر افراشتن پرچم توحید در سرزمین خون و شهادتند . سرزمینی که حسین ( ع ) در آن برای خدا و به خاطر آرمان توحیدی جنگید و خون خود را نثار کرد حتّی او از ایثار طفل شش ماهه خود نیز در این راه دریغ نکرد و در حالی که خون از گلوی کودک شیرخواره اش می چکید دست خود را از خون دلبند خویش پر کرد و به آسمان به سوی خدا پاشید بدین معنی که بار الهی خود شاهد باش که من از هیچ مجاهدتی در راه برقراری فرمان تو مضایقه نکردم و این خون خونی که به سویت میفرستم گواه و شاهد من است بلی پدر و مادر عزیز بدین گونه با ید بود و در راه خدا این چنین باید جهاد کرد حسین وار از بذل جان و مال و فرزند دریغ نکرد و این فرمان خداست که باید با اهریمن و با هرگونه ظلم و ستم جنگید تا به آزادگی و حریت دست یافت دل قوی دارید و صبوری اختیار کنید و مرا به دست خدا بسپارید که اجرتان با خداست الله مع الصابرین خدا با صبرکنندگان است و آن ها را دوست می دارد . از دعای خیر دریغ نفرمایید . قربانتان فرزندتان رضا سعادتمند پنجم اسفند سال 1365